گروه بچه های دبیرستان تنهاگروهی هست که هر وقت وایبر را بازمیکنم کلی حرف و حدبث بینشان رد و بدل شده. همه ازدواج کردند به غیر از یکی دو نفر. این یکی دو نفر هم مناسبت به مناسبت به این و ان می سپارند که برایشان دعا کنند. یکی که از سختی های دوره بارداریش می گوید مجردها می گویند وای که چقدر دلمان می خواهد طعم این سختی ها را بکشیم. درست می گویند دلشان می خواهد سر و سامان بگیرند وقتی همه چیزی برای دوست داشتن دارند و تو نداشته باشی حسی مثل قبطه رشک و در مرحله بالاتر حسادت و اه کشیدن های پی در پی سراغ ات می ایند. من به ایشان حق می دهم. اما ای کاش ادمها یاد می گرفتند کمی خود دار باشند.
حالا انقدر هم که تصور میکنند شوهر اش دهان سوزی نیست. هر چند، زن عموی زن عمویم می گفت همه چیز توی دنیا خوب اش خوب است ولی شوهر تنها چیزی ست که بدش هم خوب ست. راست می گفت زنی که بیوه شده وسایه شوهر روی سرش نیست لق لقه زبان این و ان میشود همه زن های دور و برش هم می ترسند نکند یک موقع شوهرشان به این زن بیوه نظری پیدا کند د با اعمال و رفتار نادرست زن بیوه را می رنجانند که دوزاری اش بیفتد یک وقت سمت و سوی منزل ایشان پیدایش نشود. حالا دختر های شوهر نکرده هم که دیگر نقل مجلس بگو بگو های مردم میشوند که فلانی ترش شده ، پیره دختر ست و باید بنشیند تا یک زن مرده ای کسی پیدا شود پایه تابوت ترش شدگی اش را از زمین بلند کند. وااسفا به این مردم که به جای گره گشایی با حرف هاشان گره به کار مردم می زنند.
تصمیم دارم اگر بچه های گروه خواستند دوره بگذارند لااقل من توی دوره هاشان شرکت نکنم. من اخلاقم مردانه ست از حرف های ا وا خواهری ناز غمزه و فیس و افاده هیچ خوشم نمی اید. متوجه شدم هرکسی هم که افاده ای باشه جمع بیشتر به اش توجه میکنند. جمع مادی گراست. مقایسه گر و جستجو کننده ست من چیزی شاخص تر از جمع ندارم و مشخصا هم خوشم نمی اید مورد تحلیل و بررسی و جستجو قرار بگیرم.